
17 sep Lied en liefdesverdriet (3) Criticus
Als woorden tekort schieten
Waarom gaan er zoveel liedjes over een gebroken hart? Waarom zijn muzikanten er zo door geïnspireerd? En waarom raakt het ons zo, dat we er eindeloos naar luisteren?
Ik denk omdat het helpt. Omdat we liefdesverdriet allemaal in ons dragen. De wetenschap begrijpt liefdesverdriet nauwelijks. Maar kunstenaars wel. Hun woorden en melodieën zijn kleine geschenken – om te zeggen wat onzegbaar is. Ik schreef een boek over liefdesverdriet. Waarin ik het kleine beetje wetenschappelijke kennis dat er is, koppel aan mijn ervaringen in de psychologie-praktijk. Daarin kom je zeven ‘staten van zijn’ tegen. Ik noem ze ‘gasten in je herberg’. En laten al die componisten, tekstschrijvers, zangers en muzikanten nu precies over die zeven gasten zingen…
Derde Gast: de Criticus
‘.Maybe I didn’t love you
Quite as often as I could have
And maybe I didn’t treat you
Quite as good as I should have’(Uit: Willie Nelson, Always on my Mind)
‘…je eigen gedachten… ze beschermen je tegen dingen die je liever niet aangaat, liever niet van jezelf ziet, of liever niet voelt.’ (Uit: Liefdesverdriet, blz 63, Petra van der Heiden)
Kritisch naar jezelf kijken is belangrijk om te groeien. Het lijkt alsof de Innerlijke Criticus dat voor je doet. Scherp en confronterend. Zeggen waar het op staat. Maar… spreekt jouw Innerlijke Criticus echt de waarheid? Klopt het wel wat hij je zegt? Merk je dat hij je in rondjes laat denken? Of erg zwart-wit is in zijn oordeel? De gedachten kunnen over jou zelf gaan, over je ex of over het leven. Een paar voorbeelden: ‘Het ligt allemaal aan mij.’ ‘alle mannen zijn zo-of-zo’ of ‘ik zal nooit liefde vinden’. Allemaal opmerkingen die meer pesterij dan scherpe gedachten zijn.
‘Maybe I did not love you quite as often as I could have’, zingt Willie Nelson. Je innerlijke criticus kan je helpen dichter bij jezelf te komen. Waar het antwoord ‘ik ben nu eenmaal een sukkel, zucht’ niet meer genoeg is moet je aan het werk om te ontdekken waarom je zo met jezelf omgaat. Dit gaat over oud zeer, nog van voor deze relatie. Dat is de kans die jouw Innerlijke Criticus je biedt. De valkuil is dat je niet verder kijkt dan het cirkeltje en de innerlijke pesterijen op zich een automatisme worden, een klakkeloos antwoord op alles. Een herhaling van zetten. En dat gaat ten koste van je zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde.
Veel sterkte gewenst. Lieve groet van Petra
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.