Derde Gast: de Boze

‘And I’m here to remind you
of the mess you left when you went away
it’s not fair to deny me
of the cross I bear that you gave to me
you, you, you oughta know’

(Uit: Alanis Morissette, You Oughta Know)

‘Je bent boos. Boos. Boos. Boos. De woede gaat alle kanten op. Je bent boos op jezelf. Op je ex. Op de relatie. Op alles. Op die stomme pepermolen die hij je voor je verjaardag gaf. Op die suffe sokken die haar moeder voor je kocht. Het is een bulderende, stomende kolos van energie.’ (Uit: Liefdesverdriet, blz 95, Petra van der Heiden)

Oh, boos zijn is zo belangrijk. Boos beheert jouw grenzen. En daar is natuurlijk behoorlijk hard overheen gegaan. De boze helpt je om voor jezelf op te komen. Om je te verzetten tegen hoe er met je is omgegaan. Je kunt ook boos zijn op het leven zelf, de ‘streek’ die het je levert. Het geeft daarnaast inhoud en richting aan een gevoel van onrecht. Zoals Morrisset schrijft ‘You oughta know’ zodat de ex in kwestie vooral niet vergeet wat hij of zij aanrichtte. Woede: je voelt de kracht en energie. Het is een geweldige bron om vanuit verder te kunnen. Het is een oerkracht en het heeft geen zin om je ertegen te verzetten. Het is een vorm van levenskracht: hier ben ik!

De boze gast kan echter in het proces van het verwerken van je gebroken hart op twee manieren voor problemen zorgen: (1) het vindt geen richting – je bent boos en punt-dat-was-dat – een bliksem die geen aarde vindt. Je wordt boos op alles en iedereen. Als dat te lang duurt kan boosheid je overnemen, en (2) je probeert hem teveel te onderdrukken waardoor je de opruimende kracht van boosheid niet gebruikt. Opgekropte boosheid gaat ‘lekken’ en kan je van binnen opvreten. Leren omgaan met je boosheid, het betekenis geven en een uitlaatklep is dan je uitdaging.

Veel sterkte gewenst. Lieve groet van Petra