18 nov Op zoek en ongeduldig – Mannen verwerken liefdesverdriet
Bas Brinkman schreef samen met mij Liefdesverdriet. We spreken elkaar vaak over het verschil tussen mannen en vrouwen als het gaat om de liefde, en het verwerken van een gebroken hart. Mannen doen het anders dan vrouwen. Hiervoor is niet altijd even veel aandacht. Bas schreef er een blog over.
Veel mannen zijn geen mannen
Veel mannen zijn ‘die mannen’ niet; mannen die opkroppen, niet kunnen praten, zich liever fysiek uiten dan erover te praten. Veel mannen hebben vrienden zoals zij, waar je best bij terecht kunt, waarvoor je je niet groter voor hoeft te doen, en die je kunnen dragen als je dat zelf even niet kunt. Mannen die zich slecht thuis voelen in een wereld van chauvinisme en machismo. Maar, die toch ook graag een uurtje ‘hondenlul’ naar een scheidsrechter schreeuwen. Die ooit heus wel hun vuist tegen de muur sloegen in onmacht. Die zich realiseren hoe beperkt hun vermogen is om het allemaal echt aan te kunnen.
Het verhaal van de gewone verliezer
In de liefde zijn er, voor mannen, weinig voorbeelden van verlies. Liefdesverdriet: het hoort niet bij de verhalen die je hoort, leest en ziet in films, songs en boeken. Scoren, jagen, overwinnen, grootse romantische gebaren maken, daar kun je de verhalen wel van vinden. Maar de verliezers. Die zijn pas een verhaal waard als het probleem groter dan de liefde is. Verslaafden, alcoholisten, mannen die zo monsterlijk zijn, of zo afgedwaald, dat dát verhaal alles overschreeuwt. Gewone verliezers in de liefde zie je nauwelijks. Mannen met pijn, onzekerheid, boosheid, angst, verlangens, domme gedachten, stille hoop en vervloekte ijdelheid. Mannen die lijden en dat op een volwassen manier, helemaal kunnen afronden. Zodat ze verder kunnen. Die zijn er niet.
Elke man is de eerste man met liefdesverdriet
Dus elke man is de eerste man die een liefde verloor. Er is veel te vergissen. Veel fout te doen. En ondanks je vrienden, je familie, ben je alleen. Dag na dag mis je kleinere dingen. Een blik. Een gebaar. Een lach. Iets dat je kon voorspellen – en dat het dan uitkwam. Dat is de pijn die je nauwelijks kunt delen. Daar gaan woorden aan voorbij. Wat doe je? Muziek? Boeken? Sport? Films? Deels om te verdoven, natuurlijk, dat weet je ook wel. Maar deels ook omdat je op zoek bent.
Want de man die de eerste man is die verliest, is nog het meest op zoek. Hoe moet ik dit doen? Wat is de weg? Met op de achtergrond het opgejaagde gevoel van er vanaf te willen zijn. Dat het stopt. Dat je verder kunt. Al zou je nu niet weten hoe. Opgejaagd op zoek. Niet per se naar de makkelijkste weg, maar, hey, als er een pil was zou je hem nemen. Nee, serieus, het hoeft niet de kortste route te zijn. Als het maar een route is uit liefdesverdriet. De onzekerheid is fnuikend.
Tijd heelt alle wonden?
De meeste mannen doen het zo. Doorstaan. Kiezen op elkaar. Karakter. Gecombineerd met afleiding: werk, sport, hobby, bingen. Je pakt de pijn. Je reageert af. Je praat met vrienden – niet te veel, je wilt ook niet ‘zo’ zijn. En dan. Wachten. En ja, mettertijd wordt het allemaal minder. Het laat los. Het wordt deel van je. En dan kun je weer verder.
Voila. Punt. Al klaar. Op naar het volgende verlies.
En zo gaat het best.
Eind goed, al goed
Nee natuurlijk niet! Kom op. Er is meer nodig dan tijd en karakter. Dit verlies van liefde is je niet alleen maar ‘aangedaan’. Het zit van binnen. Het is onderdeel van je. Je kunt niet wachten tot het van je afglijdt als het in je botten zit. Het heeft veel meer met jou te maken dan je denkt. Je bent niet alleen slachtoffer. Er is veel meer aan de hand. En als je niet met je handen de grond in gaat, gebeurt er eigenlijk niks en rouleert dit riedeltje in passen van jaren – keer na keer, liefde na liefde. Dit gaat over jou. Het is niet tegen jou. Het is niet met jou. Het is over jou.
Je zoektocht is niet naar oplossingen om ‘er vanaf te komen’ of ‘verder te kunnen’, maar naar wat het met jou doet, wat het voor jou betekent, wat jouw rol was en is, wat je valkuilen zijn – in liefde en verlies – en wat je met en in jouw veranderde wereld gaat doen.
Er zijn geen tips en trucs voor de uitweg, wel voor de weg eruit.
Bas Brinkman, co-auteur Liefdesverdriet, zeven bijzondere ontmoetingen met jezelf
De foto is van Wesley Tingey via Unsplash.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.