Onderstaand het volledige artikel uit de Margriet. Dank aan schrijfster Heleen Spanjaard voor het fijne gesprek, het goed geschreven artikel en de toestemming de tekst hier integraal op te nemen. Hartepijn Liefdesverdriet kan enorm ingrijpend zijn en nog jarenlang een open wond blijven. Psycholoog/relatietherapeut Petra van der Heiden...

Overal hartjes. Overal rood en roze. In de winkels, op televisie, op de radio, in de supermarkt. Het is het gesprek van de dag. Van lekkere zwijmelverhalen in weekbladen tot bijna filosofische bespiegelingen van ’s lands grote denkers. Iedereen doet mee. Iedereen, behalve jij. Jouw relatie is nog niet zo lang geleden verbroken. En jouw verdriet, pijn, en boosheid wordt door dit moment alleen maar verergerd. Dit artikel gaat over hoe je daar mee omgaat. We hopen dat je er iets aan hebt – en misschien moet je jezelf een boek cadeau geven, voor Valentijn.

De volwassen hechtingsrelatie werkt hetzelfde als die tussen ouder en kind. Dat verbaast veel stellen die in mijn praktijk voor relatietherapie komen.* Verbazing en ongeloof, en dat is wel te begrijpen. Als volwassene ben je al groot en daar hoort een beeld van onafhankelijkheid bij. Maar in de verbinding met een geliefde komt er een ander, veel kwetsbaarder, deel bij dat zich graag veilig in de armen van een ander nestelt.

Als je relatie tot een einde komt, verlies je dan ook iets van jezelf? Ik bedoel: je was met iemand. Voor een deel ben je geworden wie je bent in en door het gezelschap van die ander. Door alle acties en reacties tussen jou en die ander werd je ook gevormd. En vormde je de ander. Dat is juist zo'n mooi element van een relatie, dat je beiden groeit aan elkaar. De vraag is of dat stuk van jou dat zich vormde door al die interacties, of dat deel ook weg is als de ander er niet meer is.