Op zoek naar de toverspreuk…

Liefdesverdriet kan zo overweldigend zijn; het ontregelt je van top tot teen. Je bent niet alleen die ander kwijt, het lijkt wel alsof je jezelf verloren bent. Je hebt geen enkele controle over hoe je je voelt. Je hebt moeite jezelf staande te houden. Je bent misschien wel bang voor hoe je nu bent. Geen wonder dat je hoopt op een wonderformule, een trucje of wat-dan-ook-als-dit-maar-stopt.

Zo’n toverspreuk is er natuurlijk niet. Sorry. En het is ook maar de vraag of dat je goed zou doen. Er zijn maniertjes die, onbewust, hetzelfde doen: je emoties wegstoppen door je op je werk te storten of jezelf verdoven door veel te eten of teveel te drinken. Allemaal ‘tovertrucjes’ waarmee je jezelf probeert te redden van de maalstroom van het onbekende. En dat mag. Om de eerste schok op te kunnen vangen moet je je soms wel even verdoven. Maar een toverspreuk…nee.

Geen trucs, wel tips

Toch zijn er dingen die je kunt doen om jezelf wat rust, ruimte en mogelijkheden te geven. Geen magische formule om er vanaf te komen, maar manieren om er mee om te gaan. Om jezelf niet te verliezen.

Het zijn drie Gouden Tips:

1. geef je emoties een stem;
2. herken dit verhaal over jouw verlies in het licht van jouw geschiedenis; en
3. durf om hulp te (blijven) vragen.

1. Geef je emoties een stem

Dit is misschien wel het belangrijkst van alles. En ook lastig. Want er zijn emoties waar je je instinctief tegen verzet. Woede bijvoorbeeld. Of in veel gevallen verdriet. Je zult merken dat het heel moeilijk is om je te verzetten, het zijn natuurkrachten waar je bijna niks tegen kunt doen. Je kunt je hoofd afwenden en je stilhouden tot het overgewaaid is. Maar daarmee doe je jezelf tekort. Die emotie komt niet voor niets bij je op bezoek. Er is een reden, hij heeft je iets te melden. Als je met je vingers in je oren in een hoekje ‘lalalala’ staat te roepen, dan gaat het gevoel niet sneller weg. Je hebt er dan alleen niets aan gehad.

Door een beetje afstand te nemen en je te realiseren dat je de emotie niet bent, maar hebt, kun je de rust vinden om er eens van een afstandje naar te kijken. Waarom ben je zo boos? Waarom zit je zo te overanalyseren? Waarom doe je nog alsof het weer goed kan komen? Je doet de meeste dingen met hele goede redenen. Het kan zijn dat die redenen niet meer bij dit moment passen, of dat je je ergens in vergist. Maar zo’n emotie is er nooit zomaar. Volgende week ga ik in mijn blog verder in op deze eerste Gouden Tip.

2. Zie dit verlies in het licht van oud verlies

Alle emoties zijn meer dan welkom. Maar, je moet ze goed in de gaten houden, elk heeft zo zijn eigen valkuilen. Vaak ontstaat zo’n valkuil omdat je er óf (veel) te veel, óf juist te weinig aandacht aan geeft. In het eerste geval stap je in de ontkenningsvalkuil, die ik hierboven al beschreef. In het tweede geval maak je de vergissing dat het veel Groter is dan het hoeft te zijn.

Hoe je met verlies-emoties omgaat en of je in valkuilen trapt heeft altijd te maken met jouw geschiedenis van verlies. Net zoals je nu van al die nare gevoelens af wilt, wilde je dat eerder ook al. Denk maar eens aan een verhuizing waarbij je als kind alles achter moest laten. Of het verlies van een dierbare eerder in je leven. Hoe ging je daarmee om? Misschien heb je wel overdreven geleerd om de schuld bij jezelf te zoeken. Of ben je een stevige piekeraar geworden omdat je leerde je gevoelens te rationaliseren. Er zitten patronen in je gedachten en je gedrag. Manieren om met de situatie te dealen. Ooit je redding en nu zitten ze je in de weg. Als je die kunt herkennen, ben je al halverwege. Voor veel mensen is het een regelrechte bevrijding als ze er achter komen dat wat ze doen een keuze is en geen ik-kan-niet-anders.

3. Durf om hulp te (blijven) vragen

Als het allemaal nog vers is, staan vrienden en familie klaar. Misschien heb je behoefte aan het warme nest van vroeger, misschien word je al kriegel bij de gedachte. Je bent zeker niet de enige. Zoek een vriendin of vriend op. Durf te kiezen. Durf af te wijzen. Durf jezelf even boven alles en iedereen te zetten. Wees lief voor jezelf. Die cliché bak ijs kan best een keer dé oplossing zijn. Jezelf ziek shoppen ook. Of een avond goed doorhalen in de kroeg. Kan allemaal. Vraag erom, doe het niet alleen.

En blijf vragen. Want er komt een moment dat je je bezwaard voelt. Dat je merkt dat de mensen om je heen hun interesse verliezen. Trek je dan niet terug. Maar vraag opnieuw, en maak duidelijk waarom je vraagt en blijft vragen. Doe je dit niet, dan zullen mensen voor je invullen dat je er zo ongeveer wel overheen bent. Je hebt mensen nodig. Je hebt een weerwoord nodig. Je hebt het nodig om je mens te blijven voelen.

Ik weet: het is geen zalfje waarvan al je zorgen verdwijnen. Het is het fundament van gezond herstel. Het is een traject dat bijzonder gecompliceerd kan zijn. Waarin je al je talenten en kwaliteiten nodig hebt om erbovenop te komen. Maar je hebt ze. En je kunt dit.

Ik wens je liefde, rust en een milde blik naar jezelf toe.

Petra